تمرین انسان بودن

گاهی

فقط گاهی

می‎شود قبل از سخن گفتن کمی اندیشید که

آیا کسی از حرف من خواهد رنجید؟! 

 

حتی گاهی می‎شود

گاه باید نوشت

هرچند کوتاه و ناموزون و بی‎معنی

گاه باید نوشت

فرقی ندارد با کیبرد یا با خودکار

باید به جریان های بی هدف و سرگردان شناور درون ذهن فرصت داد تا زنده شوند

کسی چه می‎داند

شاید

یک فنجان قهوه

دانه های رنگ و وارنگ قهوه را در کیسه های یک رنگ ریخته و چیده گوشه ی مغازه اش

که خوش بو ترین جای دنیاست در نظر من

...

پروازِ هیجان‎ها

عکسی زیبا از کارهای محسن صمدیان

که شعری زیبا از سهراب سپهری را به یاد می‎آورد

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

کار ما شاید این است

که در افسون گل سرخ شناور باشیم

تمرکز

قدرت یعنی تمرکز و تمرکز یعنی قدرت

روز به روز بیشتر به این مطلب پی می برم

هرچیز وقتی متمرکز میشه ، قدرت خودشو نشون میده

فکر ، نور ، نگاه ، انرژی ، توجه ، تلاش

و این چیزیه که داریم توی روزهامون از دستش میدیم

...

زمانی هم برای وبلاگ خوانی

راحت طلبی ،حسابی گریبانمان را گرفته

حتی در موردِ مطالعه

کاری به میانگین پایینِ ساعت مطالعمون ندارم

در موردِ نحوه ی برخوردمون با محتوای نوشتاری موجود در اینترنت میگم

نه اینکه بخوام بحث نوستالژی های وبلاگستانِ فارسی را پیش بکشم و حال و هوای وبلاگ خون های قدیمی را

یا از "گودر" خدابیامرز یاد کنم و ...

...

به زندگی نیز تعمیم دارد البته

به شدت ،با  هرنوع خراب کردن و از نو شروع کردنی مخالف بودم ومیگفتم:

حتی اگر نامیزان است،باید سوخت و ساخت

به هر دری زد ولی خراب نکرد

از نو شروع کردن خطاست

اتلافِ بی فکرانه ی وقت است

با همین طرز تفکر، داشتم قطعه ای را که باید برای درس کارگاه آماده شود

به نابودی میکشاندم

...

باران

بارانِ زیبایی می بارد

و در حیرتم که

بر خلاف روزهای بارانی که دلگیرند

شب های بارانی چه باصفا هستند

شاید چون که

...

زمان

از تنهایی یک آخر هفته در خوابگاه دانشگاه،تا غروب دلگیر یک جمعه ی دیگر

آنچه دستگیرم شد این بود که راز موفقیت چیزی نیست جز

درک صحیحی از گذر زمان 

بیشتر ما "گذر زمان" را جدی نمیگیریم

 تا لحظه‎ی آخر

و بعد از آن هم با افسردگی تسلیم می‎شویم

به خود دلداری میدهیم که دفعه‎ی بعدی بهتر عمل خواهم کرد

اما

اگر تلاش کنیم تا بفهمیم مفهوم گذر زمان را

 مدیریتش خواهیم کرد و میتوانیم 

از  آن دسته آدمهایی باشیم که گاه میبینیمشان و باخود میگوییم:

....

می نویسم تا بمانم

 

نوشتن را از آموزگارانم آموختم.

در ابتدا عجیب و مرموز بود . پس از مدتی چالش برانگیز شد . 

 و بعدتر از آن به عادتی تبدیل گشت.

امروز اما میدانم که نوشتن، راهیست برای زندگی بخشیدن.

یک نویسنده هرچقدر هم که تازه کار و ناشی ،حتی به تازه کاری خودِ من،