سکانس اول
در حال رانندگی در یکی از کوچه های پر رفت وآمد هستم که متوجه اتومبیلی میشوم که از یکی از فرعیها قصد ورود به مسیر اصلی را دارد و ماشین های جلویی من چنان سرعت و شتابشان را دقیق و برنامه ریزی شده هماهنگ میکنند تا مبادا فرصتی برای ورود به مسیر اصلی به او بدهند و خدایی ناکرده چند ثانیهای از وقت ارزشمندشان تلف شود.
شاید اگر کمی کمتر اشتباه کرده بودم
میشد که دیگر اینجا نـنـشسته باشم و
این کلماتِ با هم غریبه را تایپ نکنم
یک فنجان بزرگ قهوه و
چند عدد خرما
سکوتی که بر ذهنم حاکم است و
تمرکز...آن هم با تمام وجود
شبهایی برای بیدار ماندن و
جادوی موسیقی است دیگر
چه میشود کرد
گاه ، بی مقدمه
در لحظه ای که فکرش را هم نمیکنی
با خودش میبرد تو را
به جایی که
حتی تصورش را هم نداشتهای
امشب برای من این تجربه، با آوازی زیبا از "همایون شجریان" اتفاق افتاد
در ادامه بشنوید صدای دلنشینش را
رومن رولان در کتاب ژان کریستف مینویسد:
"بیشتر مردم در حقیقت در بیست_سی سالگی می میرند
و اگر چه به ظاهر زنده می مانند
اما دیگر چیزی یاد نمی گیرند
و انعکاسی از گذشته ی خود می شوند
و در سال های بعدی خودشان را تکرار می کنند
و ماشین وار آنچه را که پیش از بیست_سی سالگی یاد گرفته اند
ناشیانه و به شکلی بدتر به نمایش در می آورند"
یلدای زیبا و رمزآلود دیگری نیز گذشت
شبی پر از موسیقی و شعر و دوستی
چیزهایی که در دیگر روزهای زندگیمان خیلی کمتر شدهاند
جا دارد که از خودمان بپرسیم
چه بر سرمان آمد که آنقدر بازیچهی روزمرهها
شدیم
که فراموش کردیم آنچه رنگ می دهد به زندگیمان چیست؟
چگونه میتوان مرغ اندیشه را پرواز داد تا بینهایت؟
و چگونه میتوان یافت شادی را حتی آنزمان که محال میرسد به نظر؟
پاسخ این سوالات
تصنیفی شنیدنی است
با صدای زیبای همایون شجریان
و آهنگسازی هنرمدانه علی قمصری
و کلام استادانهی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی
که در ادامه،این تصنیف و متن شعر زیبایش را برایتان قرار دادهام
گیرم که سالها و سالها و سالها بگذرد و
روزی برسد
که دنیا خوبِ خوب شود و
دیگر هیچ وبلاگ نویس ساده ای نباشد که
بنشید پشت کامپیوتر خسته اش و
بنویسد احساس عجیبش را نسبت به فلان اتفاق ساده روزمره
با چنان آب و تابی که
گویی گزارشگریـســت که مینویسد
از هیجان انگیزترین مسابقه ی مشتزنی تاریخ
آری
گیرم که
آنگاه که پــا به پــایش
قدم میگذاری در مسیری ناشناخته
و سلانه سلانه میبرد تو را
تا اعماق سرزمینِ شگفت انگیزِ
ذهنِ نویسنده اش
و با وجودت میچشی
اندکی از طعمِ رازآلودِ
اندیشه
این جوهرِ ناشناخته ی
مایه ی برتری بشر را
در مییابی که
به راستی
چه نایاب است نمونه ی این دوستِ دانا و ساکت و بیغَرَض
در دنیای ما آدم ها
میتوانی در آخرین لحظه
پشت پا بزنی به هدف بزرگی که
روزی با اشتیاقی بینظیر شروع کرده بودیاش
بخندی و بگویی که چرا به خود رنج دهم؟
از این یکی که گذشت...بعدی را ایدهآل تر به نتیجه خواهم رساند
میتوانی درست در آن موقعی که وقتِ با تمام وجود تلاش کردن است
با فراغ خاطر بنشینی و "خیام" بخوانی و بگویی که
گاه تنها در یک بیت شعر،چنان مفاهیم عمیق و زیبایی گنجانده شده است
که انسان با خواندنش ناخوداگاه، آفرین میگوید به سرایندهی پرتوان آن
در این پست،پنج تک بیت زیبا و ناب از پنج شاعر مختلف را برای شما انتخاب کرده ام
امیدوارم لذت ببرید
